wat is een tenniselleboog precies
Een tenniselleboog, in medische termen ook wel laterale epicondylitis genoemd, is een overbelastingsblessure aan de pezen aan de buitenkant van de elleboog. Ondanks de naam komt deze aandoening niet alleen bij tennissers voor, maar bij iedereen die herhaaldelijke grijpend en draaiende bewegingen met de onderarm maakt. Bij tennissers ontstaat de blessure vaak door een verkeerde slagtechniek, te veel spanning in de onderarmspieren of het spelen met ongeschikt materiaal.
hoe herken je de klachten
Typische symptomen van een tenniselleboog zijn pijn aan de buitenkant van de elleboog, vooral bij het knijpen in een racket, het geven van een hand of het optillen van voorwerpen. Soms straalt de pijn uit naar de onderarm en kan je kracht in de hand verminderen. De klachten beginnen vaak geleidelijk en worden erger naarmate je blijft doorspelen zonder aanpassing in belasting of techniek.
belangrijke oorzaken bij tennissers
Bij tennissers spelen meerdere factoren een rol bij het ontstaan van een tenniselleboog. De combinatie van trainingsbelasting, techniek en materiaal bepaalt hoeveel spanning er op de pezen rond de elleboog komt. Wanneer die spanning langere tijd hoger is dan wat je lichaam aankan, ontstaan er kleine scheurtjes in het peesweefsel die pijn en stijfheid veroorzaken.
rol van techniek en training
Een verkeerde backhand, te veel slaan vanuit de arm in plaats van vanuit het hele lichaam en een stijve pols zijn bekende technische oorzaken. Ook snel opschalen in trainingsuren, weinig hersteltijd tussen sessies en spelen wanneer je al vermoeid bent, vergroten de kans op klachten. Een warming-up overslaan en onvoldoende aandacht voor kracht- en mobiliteitstraining van onderarm, schouder en romp maken het risico nog groter.
hoe kun je een tenniselleboog voorkomen
Voorkomen begint met een eerlijke blik op je trainingsgewoonten en techniek. Een goede warming-up met lichte dynamische oefeningen voor schouders, ellebogen en polsen bereidt de pezen voor op de belasting. Daarnaast is het verstandig om je trainingsbelasting geleidelijk op te bouwen en minimaal een of twee rustdagen per week in te plannen, zeker wanneer je ouder wordt of minder vaak speelt.
materiaal en racketafstelling
Het juiste racket en de juiste snaarspanning kunnen veel ellende voorkomen. Een te zwaar racket, een te kleine gripmaat of zeer strak gespannen snaren vergroten de impact op je arm bij elke slag. Laat in een tenniswinkel of bij een trainer controleren of je gripdikte past bij je hand en of het balanspunt en gewicht van je racket bij je speelstijl en fysieke belastbaarheid aansluiten. Zachtere snaren en een iets lagere spanning kunnen de schokbelasting op de elleboog verminderen.
sneller herstellen van een tenniselleboog
Wanneer je toch klachten hebt ontwikkeld, is op tijd ingrijpen belangrijk om te voorkomen dat de blessure chronisch wordt. In de eerste fase betekent dit vaak dat je de belasting vermindert of tijdelijk stopt met spelen, zodat het peesweefsel kan herstellen. Koelen na inspanning kan de pijn verlichten, maar structureel herstel vraagt meer dan alleen rust.
oefeningen en terugkeer op de baan
Gerichte oefeningen voor de onderarmspieren zijn essentieel. Excentrische krachtoefeningen, waarbij je de spier langzaam laat verlengen onder spanning, worden vaak aangeraden door fysiotherapeuten om de pees sterker en belastbaarder te maken. Combineer dit met oefeningen voor schouderstabiliteit en rompkracht, zodat je bij slagen minder afhankelijk bent van de onderarm alleen. Bouw het tennissen stap voor stap weer op, begin met kortere sessies en vermijd slagen die direct pijn uitlokken. Bespreek met een trainer hoe je techniek aangepast kan worden, zodat je na herstel weer pijnvrij en met meer controle de baan op gaat.
